Niezwykła wyspa charakteryzująca się górzystym krajobrazem oblewanym przez turkusowe wody Morza Jońskiego, która swoją nazwę zawdzięcza białym klifom broniącym jej zachodniego wybrzeża. Turyści decydują się na spędzenie urlopu w tym zaskakującym zakątku, ze względu na piękne krajobrazy i położenie, pragną wypoczywać nad brzegami urozmaiconymi zatoczkami z piaszczystymi plażami oraz oddychać czystym powietrzem unoszącym się w upalne dni wśród gajów oliwnych, winnic i pól soczewicy. Życie w górskich wioskach toczy się dawnym rytmem, niezaburzonym przez nadmierny ruch turystyczny, na każdym kroku można spotkać tradycyjne stroje, miejscowe rzemiosło i wyroby kulinarne. Wyspa dzięki dogodnemu położeniu pełni rolę wypoczynkową, doskonale nadaje się dla miłośników sportów żaglowych oraz podróżników, którzy w lokalnej tawernie chcą zatańczyć „zorbę” i napić się „caffe frappe”.

Na wyspę można dostać się bez trudu dzięki malowniczej grobli położonej między lagunami nad kanałem wykopanym jeszcze przez kolonistów korynckich w VII w. Wyspa Lefkada znana także jako Leukada, Leukas czy Lefkas położona jest na Morzu Jońskim przy zachodnim wybrzeżu Grecji, wchodząc jednocześnie w skład archipelagu Wysp Jońskich, dumnie prezentując swoją 117 km linię brzegową z dwoma pięknymi zatokami Poros i Sivota, z których wyruszają jachty na podbój bezkresnych wód. W sąsiedztwie wyspy wyrasta z morza kilka mniejszych wysepek z najbardziej znaną Skorpios – miejscem spoczynku znanego biznesmena Aristotelisa Onasisa.

Historia wyspy jest długa i rozmaita, pierwsze ślady życia odnalezione przez archeologów pochodzą z czasów neolitu i epoki brązu, w II w. p.n.e. wyspę zamieszkiwali Achajowie, w VII w. kolonizowali Koryntianie pozostawiając po sobie między innymi słynną świątynię Apollina, a po nich władzę przejmowali kolejno Macedończycy i Rzymianie. Budowle obronne zlokalizowane na wybrzeżu wpadły w ręce tureckie w 1479 r., po przeszło dwustu latach trafiły we władanie Wenecjan, następnie z ich rąk odbił je cesarz Napoleon, a cała wyspa ostatecznie trafiła do Grecji w 1864 r.

Stolicą Lefkady jest miejscowość o tej samej nazwie, która interesuje turystów z kilku względów. W malowniczych uliczkach, po których warto odbyć przynajmniej jeden spacer kryje się kilka ciekawych wizualnie kościołów, oddech najlepiej złapać w którejś z restauracyjek w okolicach uroczego rynku Platia Agiou Spiridonos oraz zabudowanej arkadami głównej ulicy ze sklepami oferującymi pamiątki. Koniecznie trzeba zajść do prześlicznej mariny, żeby zobaczyć wychodzące w morze jachty lub udać się na zwiedzanie ciekawego Muzeum Fonograficznego, w którym można oglądać stare patefony oraz inne zabytkowe sprzęty. Inspirujące tematy fotograficzne czekają na turystów w ruinach zamku Agia Mavra położonych na skraju miasteczka. W Lefkadzie można zatrzymać się na dłużej, gdyż kilka hoteli zapewnia wypoczynek na przyzwoitym poziomie, warto również wynająć samochód, by w ten sposób zwiedzić niezwykłe okolice. Większość dnia najlepiej spędzić na rozległej, piaszczysto-żwirowej plaży Gira, słynącej z doskonałych warunków do uprawiania kitesurfingu, sąsiadującej na zachodzie miasta z przepiękną laguną oraz tawernami serwującymi dobre jedzenie.

Vassiliki – wspaniały kurort znany, dzięki swojemu dogodnemu położeniu, jako centrum sportów wodnych – zjeżdżają się do niego turyści poszukujący idealnych warunków do uprawiania żeglarstwa, windsurfingu, kitesurfingu, paralotniarstwa i innych form aktywnego relaksu (np.: morskich wycieczek kajakowych). W kurorcie działa wiele szkółek, w których naukę pływania na desce mogą rozpocząć nawet najmłodsi. Nie ma również problemu z noclegiem dzięki hotelom o różnym standardzie. Doskonale można zjeść w lokalnych barach specjalizujących się w podawaniu dań rybnych oraz wyśmienitych owoców morza. Kurort dysponuje kamienistą plażą, niemniej turyści częściej wolą wygrzewać się na żwirowej plaży w niewielkim Pondi (miejsce upodobali sobie również miłośnicy sportów żaglowych dzięki dogodnemu położeniu w zatoce osłoniętej od otwartego morza), lub wybierają się na drugą stronę przylądka Lefkatas, by leniuchować na piaszczystych i żwirowych plażach zachodniego wybrzeża – Porto Katsiki i Egremni.

Nidri – klasyczna miejscowość wypoczynkowa położona w okolicy niezwykłego archipelagu składającego się z czterech wysp, na które kursują niezliczone łodzie w poszukiwaniu najlepszych miejsc kąpielowych otoczonych bajecznymi lagunami. Malownicze widoki rozpościerające się z wybrzeża i idealna, żwirowa plaża przyciągają turystów szukających interesujących miejsc, w których można leniuchować przez wiele godzin. Bujne życie nocne i dzienne w Nidri praktycznie nie ustaje, wielu turystów przesiaduje w najlepszych restauracjach oraz rezyduje w hotelach o różnym standardzie. Z kurortu wypływa wiele promów na pobliskie wysepki, dzięki czemu nie ma czasu na nudę, natomiast błękitne laguny doskonale nadają się do uprawiania sportów wodnych, oblegane są także wypożyczalnie sprzętów turystyczno-rekreacyjnych. Popularnym celem krótkich wycieczek przerywających plażowanie jest imponujący wodospad położony w pobliskim wąwozie.

Nikiana – spokojny kurort usytuowany między gajami oliwnymi z plażami idealnie nadającymi się do pływania i nurkowania z maską oraz licznymi miejscami noclegowymi rozmieszczonymi blisko plaży. Wieczorami można spacerować wzdłuż malowniczego portu i rozkoszować się owocami morza podawanymi w kilku przytulnych tawernach.

Lygia – niewielka miejscowość wypoczynkowa ze skromną, ale przyzwoitą bazą noclegową, w której można odnaleźć ciszę i spokój oraz wypoczynek na niewielkich, żwirowych plażach.

Głównym składnikiem kuchni greckiej jest oliwa z oliwek, której zalety doceniano już w starożytności używając jej w kosmetyce po kąpieli, a także polewano mięsa smażone na ruszcie. Obecnie jest podstawą wszystkich greckich potraw i służy nie tylko do smażenia, ale często w dużych ilościach dodawana jest do sałatek, sosów a nawet zup. Jest również jednym z powodów uznania kuchni greckiej za jedną ze zdrowszych i smaczniejszych, gdyż oliwa jest lekko strawa i posiada delikatny smak nadający charakteru poszczególnym potrawom.

Kuchnia grecka ma wiele zapożyczeń z typowej kuchni śródziemnomorskiej i bałkańskiej – często dodawany jest czosnek, liście winorośli i duża ilość warzyw, pomidorów i papryki. Bazą wielu produktów jest baranina i ryby.  Bez wątpienia odróżnia ją jednak ser feta, produkowany w różnych odmianach, typowe greckie zupy i sosy, oraz sposób przyrządzania niektórych dań.

Kuchnia grecka jest bardzo popularna w Europie, ale jadąc do Grecji może nas w niej zaskoczyć nie tylko bogactwo menu, ale też tradycje kulinarne. Pierwszym zaskoczeniem może być sposób podawania potraw, gdyż większość podawana jest w temperaturze pokojowej. Grecy uważają, że taka temperatura najbardziej uwydatnia smak. Poza tym, zamawiając w restauracji obiad kilkudaniowy dostaniemy wszystko naraz gdyż idea podawania dań kolejno jest w tym kraju obca. A jeżeli siedzimy przy stoliku z kilkoma osobami, które zamawiają to samo można dostać wielki półmisek z potrawą, z którego każdy nabierze ile sobie życzy. Suto zastawione stoły z kolorowymi potrawami są typowe dla kuchni greckiej. Obojętnie co zamówimy na na stole zawsze znajdzie się woda i chleb, będący dodatkiem do większości potraw.

Rytm dnia w Grecji sprawia też, że pory i ilość posiłków różni się od panujących np. w Polsce. W Grecji nie jest popularne pełne śniadanie, a często słyszy się, że w ogóle się go nie jada. Dla Greka śniadaniem jest zazwyczaj filiżanka kawy i sucharki, biszkopt lub placek z dżemem. Przed południem jako przekąska typowe jest ciasto tyropitta, wypełnione gorącym płynnym serem feta. Obiad spożywa się ok. 14-17, a głównym posiłkiem jest kolacja jedzona zwykle na mieście w restauracjach lub tawernach ok. godz. 20-22. Oczywiście w hotelach rytm ten może się różnić, gdyż znaczna większość dostosowuje się do potrzeb turystów. W większości restauracji menu pisane jest po angielsku, a w kurortach popularnych wśród naszych rodaków zdarzają się pisane po polsku.

Jeżeli chcemy spróbować typowej greckiej kuchni warto udać się do kameralnych tawern, gdzie jadają lokalni mieszkańcy. Popularne przed jak i między posiłkami są tzw. mezedes, czyli przystawki.

Panujące tu już od maja wysokie temperatury przyczyniają się do rosnącej popularności kawy przygotowanej na zimno – Frappe – podawanej w wysokich szklankach, robiona na bazie wody mineralnej z dodatkiem mleka i cukru.

Ważnym elementem greckiej kuchni jest wino, które doceniane było już w starożytności, a sposób jego powstania opisuje mitologia. By uchronić swego nieślubnego syna Dionizosa przed gniewem Hery, Zeus zamienił go w barana. Bogini jednak nie dała się oszukać i przywróciła mu człowieczą postać, ale ukarała go obłędem. Szalony Dionizos żeglował po morzu i podczas jednej wyprawy poznał rolnika o imieniu Ikarios, który nauczył go uprawiania winorośli. Sok z zebranych winogron sfermentował, a Ikarius chcąc ukarać Dionizosa za niedopilnowanie kazał mu go wypić. Historia, kończy się dość tragicznie, gdyż odurzony bóg zabił rolnika, ale od tamtej pory kojarzony jest w mitologii z winem i zabawą.

Charakterystyczne w  smaku i nie występujące poza Grecją jest wino Retsina, które jest młodym winem przyprawionym sosnową żywicą. Po wytłoczeniu leżakuje zaledwie kilka tygodni i nadaje się do spożycia, jednak po mniej więcej roku, jej smak przypomina ocet. Narodowym trunkiem Grecji jest też „ouso me mese”, znane jako ouzo – 48-procentowy alkohol doprawiany anyżem i koprem. Międzynarodową sławę wśród alkoholi zyskała również Metaxa – brandy z dodatkiem wina i mieszanki przypraw. By wyprodukować dobry trunek destyluje się dwukrotnie alkohol, który następnie leżakuje od 3-15 lat. Dopiero po tum czasie dodawane są do niego wino i zioła, które tworzą charakterystyczny smak. Niektórzy twierdzą, że niegdyś dodawano też płatki róż. Alkohol jest następnie słodzony, trafia do dębowych beczek i czeka ok. pół roku na rozlanie do butelek.

W Grecji tożsamość osoby oraz jej status społeczny wyznacza przynależność do rodziny. Jest ona nieco inaczej pojmowana niż na Zachodzie, gdyż jest grupą krewnych nie tylko noszących jedno nazwisko, ale tez mieszkających razem. Typowe greckie domy są bardzo obszerne by pomieścić kilku pokoleniową rodzinę. Poza tym ma ona bardzo patriarchalny charakter, co sprowadza się do tego, że status społeczny kobiety określa związek z mężczyzną. W ostatnich czasach te surowe reguły zostały złagodzone, a kobiety stają się coraz bardziej niezależne. W 1983 r. zniesiono też ustawowy obowiązek wnoszenia posagu podczas wydawania córki za mąż. Tradycja ta wywodziła się z wysp Morza Egejskiego, gdzie dom rodzinny należał do kobiety jako opiekunki ogniska domowego, jednak w dobie kryzysu zwyczaj ten został zniesiony co znacznie odciążyło wielodzietne rodziny. Tradycją jednak nadal jest przekazywanie sukni panny młodej przez jej matkę i szycie ubrań lub pościeli przez kobiety z rodziny oraz wkładanie do rękawiczki panny młodej kostki cukru by miała słodkie życie w małżeństwie. Greckie wesela są bardzo huczne, taneczne i czasem przeciągają się na kilka dni. W miasteczkach i wsiach z tradycjami zdarza się, ze orszak panny młodej przemierza ulice co jest bardzo ciekawym widowiskiem.

W Grecji miejscem szczególnie często odwiedzanym są klasztory, gdzie wymagany jest odpowiedni ubiór zakrywający kolana i ramiona. Również do wielu innych miejsc nie można wejść w stroju plażowym.

W kościołach i klasztorach nie można robić zdjęć, natomiast w muzeach tylko bez użycia flesza, o ile nie ma piktogramów z zakazem. Często również możliwość robienia zdjęć w obiektach wiąże się z wykupieniem zgody w kasie.

W greckich barach często można zobaczyć zamyślonych mieszkańców, którzy siedzą nad planszami. Grają oni w Tavli – grę uznawaną za jedną z najstarszych na świecie, która przybyła do Grecji prawdopodobnie z Egiptu ponad 5 tys. lat temu. Jest ona znana na całym świecie jako Backgammon.

Grecy uważani są za naród radosny, który bawi się często, głośno i długo. Widać to zwłaszcza na różnego rodzaju światach i festiwalach, jak również w zwykły dzień na ulicach, gdzie słychać muzykę. W Grecji znanych jest ponad 150 rożnych tańców, często regionalnych, a większość z nich tańczy się w kole lub korowodzie.

Najpopularniejszy z nich to kalamantianos i zeimbekikos – czyli solowy taniec mężczyzn do muzyki wygrywanej na bouzouki. Najbardziej znanym na świecie jednak jest taniec Greka Zorby – który nawiązuje do kroków „tańca rzeźników” dawnego Konstantynopola.

Lefkada jest rajem dla miłośników aktywnego wypoczynku, gdyż można uprawiać tu prawie każdy  sport i każdy znajdzie coś dla siebie. Wybrzeża Lefkady oferują znakomite warunki do uprawiania żeglarstwa, windsurfingu, kitesurfingu, nurkowania, snorkelingu i pozostałych sportów wodnych. Wypożyczalnie, których pełno przy plażach, oferują nie tylko sprzęt do uprawiania sportów, ale też udostępniają skutery i rowery wodne. Najlepszym miejscami dla pasjonatów sportów wodnych jest kurort Vassiliki uchodzący ze jedno z najlepszych miejsc w Europie do uprawiania windsurfingu i kitesurfingu. Wyspę zwiedza się bardzo dobrze na rowerze, wiele ciekawych miejsc można także zobaczyć z okna samochodu.

Karia – serce wyspy i miejscowość słynąca z koronkarstwa i tkactwa, a więc powinni się nią zainteresować turyści poszukujący tego typu dzieł sztuki. Przy okazji można podglądnąć, jak takie cudy rękodzielnicze powstają lub zgłębić ich historię w niewielkim muzeum folkloru. Wycieczka piesza lub samochodowa po okolicy obfituje w niezapomniane widoki.

Przylądek Lefkatas – malownicze miejsce zwane również Przylądkiem Damy, które warto odwiedzić ze względu na dumną latarnię morską naprowadzającą żeglarzy na przyjazne wody oraz wyspiarską legendę, według której Safona zakochana bez wzajemności w Faonie rzuciła się ze stromego, budzącego grozę wybrzeża klifowego w bezmiar błękitu pochłaniającego jej ciało na wieki. Miejsce upodobali sobie paralotniarze organizujący w lipcu zawody, których celem jest upamiętnienie tej niezwykłej legendy.

Termopile – wąwóz między Tesalią a Lokrydą w pobliżu Lamii gdzie w 480 r. p.n.e. została stoczona słynna bitwa grecką koalicją pod przywództwem Sparty a Persami, którzy mimo ogromnych strat odnieśli zwycięstwo. Dla upamiętnienia tej bitwy znajduje się tu posąg króla Sparty – Leonidasa, a na przeciwległym wzgórzu tablica upamiętniająca to wydarzenie.

Korynt – miasto portowe leżące przy Przesmyku Korynckim, który łączy Peloponez z lądową częścią Grecji. Dzisiejsze miasto położone jest kilka kilometrów od starożytnych ruin, które leżą we wsi Archea Korinthos. Znajdują się tu m.in. ruiny świątyni Apollina z V w. p.n.e., a powyżej, na stromej skarpie wznosiła się słynna w starożytnej Grecji świątynia Afrodyty uważana za miejsce sakralnej prostytucji, która nie przetrwała do naszych czasów. Warto zobaczyć również dobrze zachowane obwarowania średniowiecznej twierdzy.

Parga – urokliwe miasteczko na greckim wybrzeżu o bogatej i ciekawej historii, które może poszczycić się piaszczystymi plażami, gajami oliwnymi i ruinami weneckiego zamku. Zwiedzanie tej niewielkiej miejscowości jest zwykle połączone z rejsem na pobliską wyspę Paksos.

Ateny – stolica Grecji stanowiąca kolebkę demokracji, której historia przekracza 3 tys. lat. Jest również jednym z najważniejszych destynacji turystycznych Europy z imponującymi zabytkami starożytności. Rozłożone są między Zatoką Sarońską i czterema wysokimi wzgórzami, będącymi częścią miasta – Egaleo na południowym zachodzie dochodzący do wysokości 414 m n.p.m., Parnitha – sięgająca 1423 m n.p.m na zachodzie, Imittos – wysoki na 1026 m n.p.m. na wschodzie i górujący północy Pentelikon – 1108 m n.p.m. Ateny podzielone są trzema uskokami tektonicznymi co skutkuje częstymi, choć przeważnie niedużymi trzęsieniami ziemi. Ostatnie duże trzęsienie w 1999 r. poskutkowało zmianą przepisów budowlanych w mieście. W starożytności wstrząsy w mieście tłumaczono jako gniew bogów i składano im dary. W mieście znajduje się wiele śladów po bogatej historii miasta. Miasto założone zostało na pozostałościach twierdzy mykeńskiej na wzgórzu Akropolis, gdzie następnie również na sąsiadujących wzgórzach powstało miasto z dużą agorą (antyczny rynek), aeropagiem, gdzie odbywały się sądy, duża ilością świątyń poświęconych rożnym bóstwom i gmachami publicznymi. Nazwa miasta pochodzi od greckiej bogini mądrości Ateny. Według mitologii kiedy bogowie olimpijscy dzielili między siebie ziemie, gdzie mają być szczególnie czczeni Posejdon i Atena upodobali sobie szybko rozwijające się miasto nad Zatoką Sarońską. Ponieważ nie mogli osiągnąć kompromisu a kłótnie były coraz bardzie zażarte zwrócili się do mieszkańców by oni sami zdecydowali któremu bóstwu chcą składać cześć. Zdecydowali oni, że oddadzą miasto bogowi, który podaruje im najbardziej przydatną rzecz. Posejdon ofiarował wodę, która wytrysnęła ze źródełka. Atena natomiast stworzyła drzewko oliwkowe i pokazała jak zrobić oliwę z oliwek, która do dnia dzisiejszego jest podstawą greckiej kuchni. Najważniejszym miejscem Aten jest Akropol na wapiennym wzgórzu, gdzie znajduje się Partenon – świątynia Ateny Partenos (Dziewicy) wykonana w doryckim stylu przez Peryklesa, a rzeźby wykonał sam Fidiasz. Inne ważne budowle to Propyleje – stanowiące wejście na święte wzgórze, Erechtjon poświęcony Atenie i Posejdonowi oraz świątynia Nike. By zapoznać się dokładnie z bogatą historia miasta warto udać się do znajdującego się niedaleko Muzeum Archeologicznego. W mieście znajduje się bardzo wiele budynków i świątyń, na których poznanie trzeba przeznaczyć znacznie więcej niż jeden dzień. Najważniejsze to: Agora z Wieżą Wiatrów, pozostałościami po Hibliotece Hadriana i meczetem Fethiye Tzami, Aeropag, Tezejon, Teatr Dionizosa, Świątynia Zeusa Olimpijskiego oraz Kalimarmaron – stadion olimpijski z IV w. p.n.e. będący miejscem pierwszej nowożytnej olimpiady po odrestaurowaniu.

Rejs na okoliczne wyspy – wiele łodzi wycieczkowych kursuje na pobliską wyspę Meganissi, na której znajdują się urokliwe miejscowości z białymi domkami, szlaki do pieszych wędrówek, żwirowe plaże oraz przyjemne lokale gastronomiczne. Pozostałe wysepki nie są dostępne dla turystów, niemniej rejs wokół nich przerywany kąpielami w ustronnych zatoczkach może być doskonałą alternatywą na spędzenie wolnego czasu. Promy wypływają z portu w Nidri.

Wyspa Kefalonia – jest największa jońska wyspą z mnóstwem ciekawych miejsc jak: przepiękny klasztor św. Gerasimosa z jego relikwiami, stolica wyspy Agrostoli z ciekawym mostem Drapano, podziemne jezioro Melissani i jaskinie Drogarti. Uroku dodają wyspie niewielkie i kolorowe wioski rybackie.

Wyspa Itaka – niezwykła i legendarna wyspa zawdzięczająca sławę Homerowi i postaci Odyseusza, który właśnie z tego miejsca wyruszył na wojnę trojańską, a później wracał na wyspę przez kolejnych 10 lat. Na Odyseusza właśnie przez tyle lat czekała żona Penelopa stając się jednocześnie symbolem wierności małżeńskiej. Turyści mogą poczuć magiczny klimat wyspy zwiedzając głębokie wąwozy, strome klify i malownicze zatoczki ze żwirowymi plażami, na których można przemyśleć historię związaną z mitologicznymi postaciami. Wyspa zachowała sporo autentyzmu, a turyści zaglądają na nią głównie z powodu przepięknej legendy, kilku monastyrów ciekawych do zobaczenia oraz tajemniczych jaskiń kryjących w swoich wnętrzach wiele tajemnic. W stolicy wyspy Vathi (nadanej na cześć stolicy wyspy Samos) warto zobaczyć muzeum archeologiczne i folklorystyczne, podążyć oznakowanym szlakiem do Źródła Aretuzy i Groty Nimf lub wybrać się dodatkowym rejsem w podróż dookoła wyspy lub na sąsiednią Kefalonię. Na Itakę wypływają promy z portu w Nidri.

Wyspa Paksos – wyspa położona blisko południowo-wschodniego wybrzeża Korfu, która zachwyca przepięknymi krajobrazami gajów oliwnych i cyprysowych, lazurowego morza i urokliwych niewielkich miejscowości. Według mitologii Korfu i Paksos były jedną wyspą, ale Posejdon – bóg mórz, oddzielił je swoim trójzębem. Mniejszą wysepkę – Paksos podarował swojej kochance – nimfie Kerkirze. Na wyspie, w urokliwym Gaios, znajduje sie port, gdzie przypływa się zwykle na kilka godzin. Jest tu cicho i spokojnie, a urok niewielkiej rybackiej miejscowości zachwyci każdego.

Miasto Korfu – najpiękniejsze miasto wyspy Korfu, nazywane też Kerkyrą, zostało zbudowane głównie przez Wenecjan w XIV w., ale jest tu wiele wpływów też innych narodów. Historyczne centrum z niesamowitą atmosferą, brukowanymi, wąskimi uliczkami, łukami i zabytkowym budownictwem zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. Na uwagę zasługuje Ratusz, XIX-wieczny Pałac Królewski, XIV-wieczny wenecki zamek oraz trzystuletni Kościół Saint Spirydon z bezcennymi ikonami. Stolica miasta to również świetne miejsce na zakupy. Rejs do stolicy wyspy przeważnie łączony jest z kąpielą lub zwiedzaniem urokliwych miasteczek portowych.

Miasto Zakynthos – największe miasto wyspy Zakynthos, które po zniszczeniu w połowie XX w. zostało praktycznie całe odbudowane. Gmachy publiczne zostały zrekonstruowane, jednak zamiast pierwotnego budulca użyto zbrojonego betonu by zapobiec zniszczeniom w razie kolejnych trzęsień. Jednym z najciekawszych miejsc w Zakynthos jest Muzeum Sztuki Pobizantyjskiej, gdzie zgromadzono uratowane podczas trzęsienia ikony z pobliskich cerkwi oraz liczne malowidła. Ważnym punktem zwiedzania jest też kościół św. Dionizosa – patrona wyspy, którego szczątki znajdują się w sarkofagu. Obok kościoła znajduje się zabytkowa dzwonnica, będąca doskonałym przykładem weneckiego budownictwa. Inne ciekawe i urokliwe miejsca to plac Solomosa i św. Marka. Warto udać się też do Bochali – dzielnicy mieszkalnej miasta skąd roztacza się wspaniały widok na miasto i zatokę.

Albania – rejs do Albani, gdzie można zobaczyć nie tylko wiele śladów bogatej historii starożytnej, ale również przepiękne krajobrazy morskiego wybrzeża. Warto udać się do Parku Narodowego Butrnt, wpisanego na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO, gdzie znajduje się odkryte w zeszłym wieku starożytne miasto. Miasto usytuowane było nad brzegiem jeziora, a do dziś zachowały się po nim: gimnazjum, teatr, łaźnie, imponujące mury miejskie i bizantyjska świątynia z bezcenną mozaiką.

Grecki wieczór – odbywające się w tawernach wieczory, organizowane często prywatnie lub przez biura podróży to świetna okazja do poznania ciekawej kultury regionu i tradycyjnej kuchni. Często odbywają się pokazy tańca i nauka Zorby.

Kiedy najlepiej lecieć na Lefkadę?
Typowy sezon wakacyjny na Lefkadzie zaczyna się w czerwcu i trwa do końca września, kiedy panuje tu okres bezdeszczowy, a temperatura przekracza 25oC. Turyści pojawiają się często już pod koniec kwietnia, a ostatni wyjeżdżają w listopadzie. Dzięki bujnej roślinności i bryzie morskiej wyższe temperatury nie są bardzo uciążliwe. Wybierając miejscowość wypoczynkową warto zwrócić uwagę, że woda wschodniego wybrzeża jest cieplejsza nieznacznie niż na zachodnim brzegu. Delikatne letnie wiatry stwarzają też wspaniałe warunki do żeglarstwa i windsurfingu. Wyspa ma niesamowity urok na wiosnę, kiedy kwitnie okoliczna, bujna roślinność.

Z ciekawych wydarzeń regionalnych warto zobaczyć obchody przyłączenia Wysp Jońskich do Grecji oraz międzynarodowy festiwal teatru i tańców ludowych (większość imprez odbywa się na zamku Santa Maura). Wielką popularnością cieszy się także sierpniowy Festival of Speech&Art. przyciągający na wyspę wiele znanych osobistości ze świata kultury i sztuki.

Jaka waluta obowiązuje w Grecji i jakie są orientacyjne ceny?
W Grecji od 2002 r. obowiązuje wspólna dla całej Unii Europejskiej waluta – Euro. Konsekwencją tego są nieco wyższe ceny niż w Polsce. Ceny również różnią się w sklepach w centrum miast czy w dużych kurortach od cen peryferii i wiosek turystycznych.

Gdzie i jakie pamiątki kupić na Lefkadzie?
W każdym mieście i kurorcie turystycznym znajduje się wiele sklepów z pamiątkami zarówno dotyczącymi regionu jak też danego miasta. Wśród zakupów dominują miejscowe specjały kulinarne oraz wyroby z muszli i skóry.

Trzeba pamiętać, że większość sklepów poza centrum zamykana jest podczas sjesty ok. godz. 14-17, ale potem czynne są do 21.00. W poniedziałki, środy i soboty godziny otwarcia sklepów są krótsze i kończą się w porze sjesty. W centrum miasta, zwłaszcza w centrach handlowych rezygnuje się z pory sjesty lub ogranicza się ją tylko do godziny.

Jaki czas obowiązuje w Grecji?
Czas lokalny jest późniejszy o godzinę od obowiązującego w Polsce, więc po przylocie przestawiamy zegarek o godzinę do przodu.

Jak poruszać się po Lefkadzie?
Najtańszym i wygodnym rozwiązaniem są kursujące często autobusy, które łączą miasto Lefkada z większością miejscowości na wschodnim i zachodnim wybrzeżu, a także w głębi lądu. Dobrym rozwiązaniem jest również wynajęcie samochodu, którego rezerwację można zrobić przez internet przed wyjazdem na wakacje. Od osób wypożyczających auto wymagane jest posiadanie międzynarodowego prawa jazdy, polskie nie wszędzie będzie akceptowane. Wypożyczalnie samochodów, skuterów i rowerów znajdują się w Lefkadzie, Nidri, Agios Nikitas i Vassiliki. Wyspa ma połączenie mostowe ze stałym lądem, więc można na nią bez problemu wjechać samochodem.

Dużą popularnością cieszą się rejsy na sąsiednie wysepki i dzikie plaże. Rejsy większymi statkami odbywają się z portu w mieście Nidri, a krótkie wycieczki jachtami czy łodziami można odbyć z większości miast wybrzeża.

Jakie plaże są na Lefkadzie?
Na zachodnim wybrzeżu najdłuższa piaszczysto-żwirowa plaża zwana Pefkoulia rozciąga się za miejscowością Tsoukalades, natomiast taksówkami wodnymi najlepiej popłynąć z Agios Nikitas na piaszczystą plażę Milos lub na kilometr szerokiego, piaszczystego wybrzeża Kathisma, gdzie działają tawerny. Najlepsze plaże znajdujące się na północy wyspy to dobrze zagospodarowane, piaszczyste Gialos, Egremni  i Porto Katsiki (ta ostatnia przypomina podkowę delikatnego piasku położoną w sąsiedztwie białego klifu odbijającego się w toni morskiej, w jej sąsiedztwie działa kilka bufetów). Wypoczywając na plażach Lefkady godzinami można wpatrywać się w bezkresne morze oraz skaliste urwiska budzące zachwyt i pięknie komponujące się z lazurową wodą.
Plaże w kurortach turystycznych są bardzo dobrze zagospodarowane, znajduje się przy nich wiele sklepów, barów, restauracji i wypożyczalni sprzętu do sportów wodnych. Poza kurortami jest też wiele dzikich plaż – przeważnie są to piaszczysto-żwirowe lub piaszczyste plaże, z malowniczymi skałami w pobliżu.

Przy hotelach wyższej kategorii lub w wybranych kurortach plaża jest usypywana sztucznie lub znacznie różni się od typowych plaż miejskich, dlatego wybierając kurort i hotel warto upewnić się do jakiej plaży będziemy mieć dostęp.

Jakie są ograniczenia celne w Grecji?
Przewóz towarów podlega ograniczeniom ilościowym na zasadach obowiązujących w UE, co oznacza w praktyce, że rzeczy osobiste i sprzęt na własny użytek nie podlega ograniczeniom celnym. W przypadku towarów można wwozić i wywozić: do 800 szt. papierosów, 200 szt. cygar, 10 l spirytusu, 20 l mocniejszego alkoholu, 90 l wina i 110 l piwa.

Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia w Grecji?
Służba zdrowia, zarówno prywatna jak i publiczna jest w Grecji ogólnodostępna. Przed wyjazdem można starać się w oddziale NFZ o wyrobienie Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego (EUKZ), która daje możliwość korzystania z podstawowej służby zdrowia w przychodniach i szpitalach. Warto jednak wykupić prywatne ubezpieczenie kosztów leczenia, które w razie konieczności pokryje wyższe koszty i transport medyczny. Jeżeli posiadamy ubezpieczenie prywatne należy zapoznać się z jego warunkami, gdyż w większości przypadków ubezpieczeniem objęte są koszty leczenia powyżej pewnych kwot, które należy samemu opłacić.

Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach i przestrzegać podstawowych zasad higieny. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, ewentualnie gotowaną co najmniej 10 min. Szczepienia ochronne nie są wymagane i nie ma zagrożeń sanitarno-epidemiologicznych, niemniej przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo.

Dokumentem uprawniającym do wjazdu i wyjazdu z Grecji tak jak i innych krajów Unii Europejskiej jest dowód osobisty lub paszport. Lecąc do Grecji samolotem nie potrzebujemy paszportu, jednak podróżując autokarem  czy samochodem przed wyjazdem należy się upewnić czy trasa nie przebiega przez kraje, gdzie wymagany jest paszport.

W Grecji nie ma obowiązku meldunkowego jeżeli pobyt nie przekracza 90 dni i nie jest w tym czasie podejmowana praca na terenie kraju.

Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie MSZ: www.msz.gov.pl lub na stronie ambasady polskiej w Atenach www.athens.polemb.net

Ambasady i konsulaty:

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Greckiej
Grecja, Ateny, Chryssanthemon 22, 154 52 Paleo Psychiko
Tel.: +302106797700 Tel. dyżurny: +306936554629 Faks: +302106797711
www.athens.polemb.net

Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Pireusie
Grecja, Pireus, 57, Akti Miaouli, 185-36
Tel.: (00-302-10) 429-23-44 Faks: (00-302-10) 429-23-45

Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Salonikach
Grecja, Saloniki, 78 Tsimiski Str., 546-22
Tel.: (00-302-310) 288-205 Faks: (00-302-310) 234-153